Overlijden : Maria Hannes – echtgenote Jos Hens

Onlangs bereikte ons het droevige bericht van overlijden van Maria Hannes.

Maria was de echtgenote van Jos Hens en daarmee kunnen we twee namen vernoemen die voor groen-wit tijdens vele jaren heel wat hebben betekend.

Sluis, Bremstraat,  11 mei 1968

Hoekske sport had onlangs besloten om naast het eerste elftal ook een tweede team op de mat te brengen. De gunstige gang van zaken had er voor gezorgd dat er heel wat

aansluitingen plaats vonden en dat was voldoende om nummer twee in het leven te roepen, zij het voorlopig voor het betwisten van vriendschappelijke partijtjes. Op voornoemde datum ging het volgende partijtje door maar het kreeg een noodlottige afloop. Ergens diep in de tweede helft kwam er een ernstige betwisting waarin Jef Nitelet was betrokken en we herinneren ons dat de hevige kraak zelfs tot buiten het veld hoorbaar was. Jef werd afgevoerd naar de kliniek en zou nog heel lang aan revalidatie toe zijn.

Gelukkig was er die dag ook goed nieuws. Verderop in het centrum van onze wijk traden Jos Hens en Maria Hannes in het huwelijk. Beiden waren woonachtig op het Sluis en ze besloten dan ook om hun intrek in dit gehucht te nemen. Ze verbleven enkele jaren in de Meergorenbaan tot ze uiteindelijk een nieuwe en vaste stek kregen in de St Bernardusstraat.

Het gezin werd gezegend met vier kinderen, die later net als Jos en Maria zelf, de weg  vonden naar de Bremstraat. Maar daarover later meer.

De laatste jaren ging het echter niet zo goed meer met Maria en wanneer ze de tijding kregen van de ziekte “ Alzheimer “, ging het steeds maar bergaf en nadat de zus van Maria (Elise) onlangs overleed (zie ons verslag van 26 april j.l.) zou ook zij ons voorgoed verlaten.

Al wat groen-wit heet biedt langs deze weg de gevoelens van innig medeleven aan, in de eerste plaats aan Jos, de (schoon)kinderen en de kleinkinderen. Verder ook aan de families Hens en Hannes.

Het overlijden moge dan ook  geen al te grote verrassing zijn geweest, toch blijft bij het verlies van een dierbaar familielid, bij de naastbestaanden, een wonde achter die niet zo vlug zal helen.

Dat Jos gedurende pakweg twintig jaar een voorname rol speelde bij Hoekske Sport staat buiten kijf.

Al vanaf de eerste stappen van de groen-witte club maakte hij deel uit van de sportieve acties en al vond hij ook de weg naar Mol Sport, de club van de Bremstraat veroverde zijn hart en dat zou zo blijven duren tot hij het ogenblik  gekomen zag om zijn activiteiten over te geven aan andere personen die zijn werk zouden verder zetten.

Op het veld zelf bleek steeds zijn veelzijdigheid. Zijn perfecte “ tweevoetigheid “ en zijn succesvolle schoten waren zelfs bij de tegenstanders goed gekend. Na zijn actieve prestaties op het veld zelf was hij vele jaren bestuurslid en wanneer een groot deel van onze aanhang het ogenblik achtte gekomen om elders een nieuw leven te beginnen, ging de meeste verantwoordelijkheid naar Jos toe en kreeg hij de taak van manager-trainer-kassier en samen met Maria baatte hij daarenboven onze kantine uit met al het bijkomstig werk.

Onder zijn bewind werd onze verlichting verder op punt gesteld en kregen we een elftal dat ondanks de opgelopen breuk opnieuw mocht meedoen voor de prijzen.

Overigens was het de periode dat ook de zonen Jo en Frank op het veld stonden en waren er niet de blessures geweest voor Gert dan hadden we zeker een “” Hens-trio “” op het terrein gezien. Verder waren er tevens zijn schoonbroers Jan, Maurice en Walter die hun steentje bijdroegen (twee laatst genoemden zijn inmiddels overleden).

Het leven kan soms hard zijn en naast zijn vrouw Maria verloor Jos op korte tijd nog zijn broer Julien (medestichter van de club) en kort daarna diens dochter.

Het zijn klappen die een mens niet zo maar achter zich kan laten.

Nu maar hopen dat Jos verder gespaard mag blijven van zulke nare ervaringen en we hopen dat hij samen met de nog inwonende Tony opnieuw een normaal leven mag leiden. Al zal dat vast niet zo eenvoudig zijn als het graf van iemand die je zo dierbaar was, gelegen is op slechts enkele passen van de woonst waar je samen lief en leed hebt gedeeld.

Nog even  meedelen dat Maria overleed kort voor ze zevenenzeventig jaar zou zijn geworden.

Op de foto : Jos en Maria achter de toog in de kantine