Zowat een jaar geleden maakten we in onze nieuwjaarsboodschap melding van een catastrofe die ons nu al enkele jaren danig parten speelt.
En jammer genoeg zijn we verplicht om in herhaling te vallen en is het verdoemde coronaspook nog steeds niet naar het rijk der geesten.
Slechte tijding niet alleen voor onze club of onze bond maar ook voor onze dorpen en steden, voor ons land en zelfs voor de hele wereld.
Het wil nog steeds niet lukken om de ellende volledig achter ons te laten en zijn we, willen of niet, verplicht om nog maar eens rekening te houden met de grillen van dat verwenste onding.
En dit precies op het ogenblik dat het groen-wit voor de wind gaat en de sportieve verwachtingen er bijzonder goed uit zien.
Laten we dan toch maar even de zorgen opzij schuiven om aan al onze groen-witte medewerkers een zalig en gelukkig 2022 toe te wensen.
Ook aan onze talrijke supporters willen we opnieuw onze sportieve dank betuigen voor hun steun en aanmoedigingen. We kunnen trouwens niet genoeg onderstrepen dat die steun er al vanaf de groen-witte geboorte altijd geweest is. En daar kunnen we verdomd fier op zijn.
Zoals het de gewoonte is gaat onze waardering naar al onze bestuursmensen die de club in goede banen leiden, naar onze afgevaardigden die wekelijks op post zijn en verder naar terreinverzorgers Harry en Pol, naar Theo en Ria, die met uitzonderlijke inzet de activiteiten in de kantine in goede banen leiden en zeker ook naar onze verslaggevers Patrick en Koen die wekelijks de wedstrijden rapporteren die dan door webmaster David perfect online worden gezet.
n.v.d.r. : En uiteraard willen we ook Zjein van harte bedanken voor zijn talrijke, en steeds smakelijke verhalen in de rand ...
Van harte proficiat jongens voor uw nooit aflatende inzet.
Het heeft er zeker toe bijgedragen dat groen-wit een zonder meer voorbeeldige club was en is.
Spijtig genoeg dienen we ook melding te maken van minder prettige berichten.
Op tweede kerstdag overleed Freddy Janssens uit Ginderbuiten. Misschien herinneren sommigen onder ons nog dat Freddy – wij noemden hem graag “Fredje” – enkele jaren onze kleuren verdedigde. Hij was een uitzonderlijk goed doelman en hij maakte daarenboven enkele heuglijke jaren mee als keeper van het eerste elftal.
Na zijn activiteiten bij Hoekske Sport bleef hij een rol spelen in het voetbalgebeuren en was hij nog aangesloten bij Torpedo en nadien werd hij trainer bij VV Rauw, de ploeg die hij tot aan zijn overlijden in het hart droeg. Na een tweejarige strijd tegen kanker liet hij op 60 jarige leeftijd het leven. Het lot slaat soms hard en onverbiddelijk toe en soms veel te vroeg zoals dat bij “Fredje” het geval was “ Fredje “ was de schoonvader van Stijn Van der Veken, overvloedig bekend bij onze kleuren en destijds gaolgetter in ons eerste elftal.
Enkele dagen nadien kwam er bericht dat Hugo Van Craenendock overleed.
Hugo was de schoonvader van Guy Cotteleer. Guy, bij ons beter gekend als “ de Cotte “ is al jaren als technische staf bij het eerste elftal verbonden en zijn aanwezigheid bij al onze activiteiten is zonder meer voorbeeldig.
En alsof het nog niet genoeg is kregen we de melding van Theo dat zijn gebuur en HS medewerker André Peeters ons voor goed verliet.
André, we kennen hem beter als “ klein Dréke “ was jarenlang de man die er voor zorgde dat het Deliasveld in goede staat verkeerde.
Zijn bijdrage op zijn machine was voor hem een passie en vaak hebben we hem zelfs in late uurtjes nog bezig gezien.
Gedurende een periode was hij minder te zien aan het terrein maar toch zijn we nog niet vergeten dat hij bij de geboorte van groen-wit al op het veld stond. Zijn kleine gestalte belette hem zelfs niet om ook al eens onder de lat plaats te nemen. Na de beginjaren deemsterde hij wat weg maar na het wegvallen van Willy nam hij zonder dralen het stuur van de grasmachine over en vanaf toen zagen we hem ook altijd tijdens de matchen terug. Dikwijls had hij zijn eigen visies op het gebeuren en hij hield geregeld geen blad voor de mond om uit te komen voor zijn mening.
Zijn steeds maar zwakkere gezondheid weerhield hem alsmaar meer van alle activiteiten aan het terrein en we zagen hem steeds minder in de Bremstraat terug.
Tot eer en glorie van Dréke plaatsen we nog eens de foto van hem, aan het werk op zijn geliefkoosde machine.
De kerstperiode heeft dus Hoekske Sport niet gespaard en we kunnen alleen maar hopen dat de onprettige toestanden zo vlug mogelijk tot het verleden gaan behoren.
Al wat groen-wit vertegenwoordigt biedt langs deze weg zijn innig medeleven aan, aan de betrokken families en vooral dan aan Stijn en Guy.
