Kampioenstitel zindert nog na
Het mag dan wel heerlijk rustig zijn in de Bremstraat, tussen de klavertjesplantjes en enkele speelse boterbloemetjes die onze grasmat sieren, toch blijft er nog wat over van het geweldige gebeuren dat ons enkele maanden geleden in een groen-witte roes bracht.
Al voor de tiende maal slaagden we er in om als primus te eindigen in de hoogste reeks van het arbeidersvoetbal. Zowaar een unieke prestatie. Niemand doet ons dat na.
En dat in een jaar dat we nog maar eens werden geconfronteerd met een wekenlange (januari) onderbreking veroorzaakt door één van de grootste misbaksels die de wereld ooit heeft gekend.
Het kon ons echter niet verhinderen om er grandioos in te slagen om geen enkele nederlaag te lijden en de twee “drawns” die we telden doen helemaal geen afbreuk aan de illustere resultaten die groen-wit behaalde. (HS enige team in het arbeidersvoetbal met 0 nederlagen!)
Eventjes was er dat dipje in het bekergebeuren en braken er ongeregeldheden uit in het ultieme matcheinde op Barrier, toch onthouden wij meest van al de veel besproken confrontaties bij de rasechte derbys tegen de naaste buren en de daarbij horende massa volk en verder nog de zegepralen op eigen veld tegen gerenommeerde teams als Flurky, Kempenzonen e.a.
Misschien klinkt het een beetje jammerlijk maar de vette jaren van Bosvlinders lijken nu wel helemaal tot het verleden te behoren. Wij kijken wel uit naar een eventuele heropstanding maar als de geruchten kloppen zullen we de ploeg van de Hessie voortaan alleen in de zondagsreeks tegen komen. Andere bronnen ontkennen dit dan echter weer. We zien wel.
Hoe het ook zij, die tiende groen-witte titel, waar we het zo vaak over hebben, is binnen en oververdiend.
Tien is gelijk aan elf !?!
Een wat bevreemde stellingname maar als “” ancien van het eerste uur “””, hebben we toch een kanttekening bij deze tiende bekroning.
Waarom zou onze sublieme titel van 1975 niet mee mogen in de statistieken ?!?
Weliswaar waren we primus in tweede afdeling maar het was de allereerste bekroning van groen-wit. En reken maar dat de vreugde er eveneens mocht zijn. Niet alleen de vreugde
trouwens, ook de viering was allesbehalve gering. Precies met de plaatselijke kermis maakten de groentjes een triomfantelijke rondrit met tractor en kar door het vierende Sluis en reken maar dat er applaus kwam langs de wegen. Alsof het de dag van gisteren was herinneren wij ons levendig dat Ronny zijn eendje een groen-wit kleurtje had laten geven en fier als een gieter mocht hij de feestende boys op de tractor vooraf rijden.
Wees er van overtuigd dat het feesten nog lange niet ten einde was na de triomfantelijke rondrit.
De weg naar de bekroningen in de hoogste afdeling lag daarmee helemaal open.
Hebben we sommige titelverzamelaars nooit horen beweren dat de eerste titel nog altijd de mooiste is? Hoe succesvol onze groenhemden ook mogen geweest zijn, die eerste titel hoort niet thuis in de prullenmand !
Een korf vol verdiensten
Vanzelfsprekend zijn de behaalde titeltrofeeën het belangrijkste maar dat neemt niet weg dat de club tal van andere opmerkelijke prestaties leverde.
De titel van vice-kampioen is ons ook helemaal niet vreemd en na dikwijls spannende weken dienden we, soms nipt, de duimen te leggen voor een iets betere tegenstander.
Teams als Tempo boys, VB Millegem, Bosvlinders en andere, hielden ons weg van nog meer triomfen. De allerlaatste uitgave van de toenmalige zomercompetitie lag ook breed open voor onze kleuren maar een team uit Bel stak er in de laatste match een stokje voor.
En wat met het bekergebeuren. Vele spraakmakende duels werden betwist tussen ploegen uit diverse provincies en groen-wit was er maar al te vaak bij betrokken.
Na enkele treffens tegen het gerenommeerde Antwerpse “ Rode Zon “ slaagden we er toch in om de buit binnen te halen en daarmee verwierf HS naam en faam in het ganse gebeuren van het arbeidersvoetbal. Omstreeks die periode mochten onze groen-witten zelfs aantreden in het stadion van Club Brugge (het vroegere “ de Klokke “), weliswaar met nipte verliescijfers.
De trofeeën die we daarenboven verzamelden bij andere gelegenheden (tornooien, Beker van Mol, Beker v/h gewest), waren praktisch niet meer te tellen.
En… ere wie ere toekomt, ook onze invallers waren dikwijls succesvol en enkele malen (3 keer?) stonden ook zij op de hoogste trede.
Het maakt het ganse succesverhaal alleen maar groter.
Nog enkele cijfers van het voorbije seizoen. (via de verslagen van onze reporters)
Hoordtenoren :
Rode kaarten : 2 : Candy Juez Ponce en Bram Van Roey
Gele kaarten : 26 (meeste geel : Gunther Claes)
Doelpunten : Bram Van Roey : 14,
Gunther Claes : 13
Thomas Ruts : 9
Hattrick : Thomas Ruts en Bram Van Roey
Strafschoppen : Gunther Claes : 6
Invallers :
(Jammerlijk genoeg ontbreken de gegevens van enkele wedstrijden van nummer 2. De cijfers worden weergegeven zoals ze in ons bezit zijn gekomen via de reportages)
Rode kaarten : 0 !!!
Gele kaarten : 0 !!!
Doelpunten : Thomas Mertens : 6
David Hannes : 4
Guy Klerckx : 3
Wat een schitterende fair-play cijfers. Zeker het vermelden waard. Goed gedaan jongens, zeker na het verdiende behoud in vierde afdeling.
Inmiddels werd het oefenprogramma opgestart. De hitte weerhield ons niet om confrontaties aan te gaan met teams die we in de loop van competitie 22-23 zeker nog zullen terugzien.
Volgende keer meer hierover.
Op de foto :
Het probleem met het contrast (zon-schaduw) – en ook een beetje de onhandigheid van de fotograaf zeker (?!? – sorry) - zorgde er voor dat het
kiekje wat minder geslaagd is. Niettemin zijn Bram (links,) Gunther (midden) en Thomas (rechts) meer dan voldoende kenbaar.
